Weer thuis

Het schrijven over onze laatste week doe ik vanuit ons eigen huis en ook wat later dan we van te voren hadden bedacht. Gedurende ons verblijf in Portugal schreven we de nieuwsbrief standaard op maandag. Dat was de dag dat we boodschappen, wat schoonmaak / kluswerk in ons logeerhuis deden en de nieuwsbrief. De nieuwsbrief is zo over de laatste twee maanden een vast onderdeel van ons werk geweest en dat werkte prima. Deze laatste maandag was echter onze enige kans om het oude centrum van Lissabon nog te zien. Daarom besloten we dat nieuwsbrief nr. 8 thuis zou moeten wachten tot de eerste week na thuiskomst. Maar dat is dus duidelijk niet gelukt. Maar nu, met wat vertraging, iets over de afronding van onze tijd in Portugal.

Paasweek in ConCafé

Rob en Bruce waren vrijwel direct na ons arriveren de met gras overwoekerde tuin bij ConCafé ingedoken en hadden eveneens de perzikenboom gesnoeid.

De tuin komt tevoorschijn

Enkele mooie takken waren buiten in twee emmers water gezet. Ze hadden al deze weken goed overleefd wat zichtbaar was door het verschijnen van tere roze bloemetjes. Onze laatste week viel samen met de stille week voor Pasen en in ConCafé werd dat geleidelijk meer zichtbaar door de bloeiende takken binnen te zetten.

De bloesem

Ook het kruis van takken uit dezelfde perzikenboom kwam tot bloei door bloemen van crêpepapier, gemaakt door de kinderen maar ook door enkele volwassenen. Daarnaast prikten bezoekers en vrijwilligers briefjes met de dingen van hun hart rondom het kruis. Mooi en goed om zo stil te worden gezet. En er kwamen vragen naar het waarom. Een natuurlijke opening voor gesprek.

Het kruis

Dinsdag was voor ons nog een gewone ConCafé dag, hoewel gewoon. Bezoekers vroegen steeds wat onze laatste dag zou zijn en dat liet ons beiden, merkten we, niet onberoerd. Het bepaalt je er heel erg bij dat deze tweede maand inderdaad voorbij gevlogen is. Opvallend was dat bezoekers later binnenkwamen maar juist na sluitingstijd, 17.00 uur, niet genegen waren het pand te verlaten. Een trend die de laatste twee weken al meer zichtbaar was. Niet zo gek wanneer je naar het leefritme van Portugal kijkt. En dat roept voor Krystal de vraag op of er opnieuw naar de openingstijden moet worden gekeken. Eerder open en later sluiten? Woensdag was dus die laatste ConCafé dag. We hadden afgesproken om ’s ochtends, voor de opening, met Krystal, Danilo en Emily nog even bij elkaar te zitten. Tijd om terug te kijken hoe we de afgelopen twee maanden ervaren hebben. Maar ook vooruit aan de hand van het door Rob samengestelde visie- en ontwikkelingsstuk in vervolg op de drie jaren van pionieren. ConCafé is een heel bijzonder plek met een open en gastvrij karakter voor alle leeftijden. De insteek is dat zeker te behouden maar meer uit te bouwen. Gedacht wordt aan een jeugdwerker voor de grote groep jongeren in de leeftijd van middelbare scholieren. Vaak hangen ze op zaterdagmiddag wat doelloos rond in ConCafé. Flavio wordt voor het contact met deze jongeren erg gemist.  Ook hebben we eenzaamheid bemerkt onder de oudere vrouwen (soms weduwen) in de wijk. Kan ConCafé bijdragen aan nieuwe levensinvulling? Plannen zijn er veel maar waar het aan ontbreekt zijn vrijwilligers die bereid zijn om standvastig en over langere perioden de initiatieven te ondersteunen, liefst uit de directe omgeving. Dat laatste wordt een speerpunt voor de komende periode maar gelukkig is er op dat terrein verbetering zichtbaar. Vanessa is er voor de dinsdag bijgekomen en de vrijwilligers die er al waren komen vaker en regelmatiger opdagen. Voor het knelpunt april is ook een oplossing gevonden. Janice, een jonge vrouw die ConCafé regelmatig bezoekt zal Krystal ondersteunen en heeft toegezegd elke openingsdag er te zijn voor de voorbereidingswerkzaamheden en de werkzaamheden na sluiting. Ook wij waren daar blij mee. Na afloop hebben we voor elkaar gebeden en gedankt! Zoals de regelmatige lezers van onze nieuwsbrief weten is de woensdagmiddag gereserveerd voor huiswerkondersteuning. De regel is eerst huiswerk maken, eventueel met hulp, en dan bestellen. De jongeren hadden echter paasvakantie. Een kans om ze wat flauw voor de gek te houden, net te doen of we dat niet wisten en te genieten van de verbouwereerde gezichten. Vooral wanneer ze ons in het Engels moesten uitleggen dat ze echt geen huiswerk hadden. Vrijwel alle regelmatige ConCafé bezoekers kwamen afscheid van ons nemen en we kregen o.a. Portugese tegels. Aan het einde van de middag bad Rafaela voor ons in de kring van ConCafé vrijwilligers. Ze bad in het Portugees maar daar kwam ook het woord “Boterkoek” in voor. Zo hebben we met emotie maar ook met een lach afscheid genomen van onze twee maanden vrijwilliger zijn in ConCafé.

Ook

Zie je overal in de streek rond Lissabon provisorisch omheinde stukjes moestuin, zelfs in het talud naast de snelweg, vermoeden wij dat er een soort gedoogbeleid op van toepassing is maar weten dat niet zeker en kon niemand daar antwoord op geven; Zijn we niet gewend geraakt aan het nachtelijke blaffen van de waakhonden rond ons logeerhuis; Hebben we in ons logeerhuis op donderdagavond  nog genoten van een heerlijk 3 gangen diner, samen met    Linda, Chris, Bruce en Krystal; Is de terugreis zeer vlot verlopen en waren we op de avond van 1e Paasdag weer thuis;

Onderweg

Hebben we nog wel even nodig om in Nederland te landen, zijn blij weer thuis te zijn en genieten van de lente; Gaan we DV zeker nog eens kijken in ConCafé; Is het vrijwilligerswerk ons prima bevallen en voor herhaling vatbaar; Heb ik het schrijven van deze nieuwsbrief heel leuk gevonden.

Maar voor nu:

ADEUS