Het appartement dat op afbouw wacht

Schoonmaakdag

De vrijwilligers van ConCafé zijn druk met koffie, toast en lekkernijen serveren. Daarnaast en uiteraard het belangrijkste, er zijn voor de buurtbewoners. Schoonmaken is niemand dol op maar gebruiksruimten worden nu eenmaal vies. Voor en na sluitingstijd wordt er in de regel summier schoongemaakt. De tafels worden afgenomen, er wordt geveegd en het toilet krijgt een sopje. De koffiemachine en het vaatwerk schoon houden doen we zoveel als nodig is door de dag heen. Dat er na verloop van tijd iets meer noodzakelijk is spreekt vanzelf. Afgelopen donderdag stond in onze agenda’s gereserveerd als schoonmaakdag. Krystal, Cinda, Emily, Rafaela, Rob (heel belangrijke kracht) en ik gingen met frisse zin aan de slag. Eén van de grootste klussen bleek de koelkast én de plek waar die staat te zijn. Het vriesvak zat dicht met zo’n dikke ijslaag dat Rob er vele uren mee zoet is geweest. Wel jammer dat dit zo’n klus bleek dat daardoor niet alles gedaan kon worden zoals van te voren was gepland. De echte knelpunten hebben echter een schoonmaakbeurt gehad en tegelijkertijd is er lekker opgeruimd. En de beloning is dat het gezien wordt. Ja lieve mensen, ook dat hoort er bij ;).

De wijk rondom ConCafé

Wanneer we zo ’s morgens vroeg de deelgemeente Mem Martins (officiële inwoneraantal in 2004 102.000 inwoners. Geschat inwoneraantal nu 110.000) binnenrijden denk je, dat is niet zo verkeerd. We rijden een brede straat in met appartement gebouwen die er goed onderhouden uitzien allemaal kleurig in zachte tinten geverfd. De straat wordt echter snel smaller, voller, en de gebouwen smoezelig/grijs. De wijk wordt gekenmerkt door grote hoogteverschillen. De straten zijn verbonden met trappen, omgeven door kleine stukjes openbare tuin die door de bewoners zelf onderhouden moeten worden. De ene keer is het tuintje een klein paradijs, inclusief volière. Ergens anders ziet het er verwaarloosd uit. De smalle stoepen zijn hobbelig geplaveid met kleine witte keiharde vierkante stenen. De buurt kent niettemin diverse neringdoenden die op de één of andere manier hun hoofd boven water weten te houden. Daaronder een buurtsupert, een farmacie, 2 pasteleria en een hippe barbershop. Gelukkig maar want de winkeltjes dragen vermoedelijk voor een belangrijk deel bij aan het leven dat er nog in de wijk is. In de buurtsupert halen wij af en toe ook wat, eieren of melk en er zijn altijd wel klanten.

Niemand lijkt er haast te hebben, ook de eigenaar niet. Dat klinkt romantisch maar die uitstraling heeft de buurt beslist niet. Daarvoor zien de appartement gebouwen er in heel veel gevallen te verwaarloosd uit en zijn dat, zeker aan de buitenkant, ook. De indruk zou kunnen zijn dat de inwoners van deze wijk voor het merendeel een laag inkomen heeft, maar dat hoeft zeker niet het geval te zijn is ons verteld. Er zijn inwoners die hun appartement direct na de bouw hebben gekocht maar nooit de noodzaak hebben gezien om een volgende stap te maken, ondanks stijging van inkomen. Toch heeft het gros, door wat voor oorzaak dan ook, te maken met minder kansrijke posities. Verslavingsproblematiek, de handel in drugs, komt er voor en het is bekend dat er veel eenzaamheid is, met name onder de ouderen. En daar is ConCafé te vinden.

Rua Abada Faria, Mem Martins

 

ConCafe in de Rua Abada Faria

Ook

Is er in april een gat in de ondersteuning voor Krystal en geven we dat graag aan jullie mee als gebedspunt; vinden we het heel leuk om jullie reacties op onze nieuwsbrieven te lezen; heeft Rob door een strak sprintje te trekken een anti-slipmat van ConCafé weten te redden. Die was op de schoonmaakdag buiten te drogen gezet. Buurtregel bleek dat wat op de stoep gezet wordt niet meer gewenst is en meegenomen mag worden. Is dat niet de bedoeling zet het dan niet op de stoep of hang er een duidelijk briefje aan. Gelukkig hoorden we de discussie die aan het meenemen vooraf ging. Weer wat geleerd:).

Adeus